Julliëtte van Eerd

Besturen vanuit de inhoud

Van Der Hoef & Partners publiceert interviews met bestuurders uit de zorg.

De inspiratie voor deze gesprekken vinden wij in de enorme eisen die aan bestuurders worden gesteld. De bestuurder is het baken in tijden van afnemende zekerheid en de (financiële) druk en verantwoordelijkheid nemen toe. ’Het handhaven van de koers’ is niet meer voldoende, relatieve rust en stabiliteit zijn weg. Eisen worden gesteld aan stijl, flexibiliteit en veranderbereidheid, maar ook aan het kunnen maken van duidelijke, vaak harde, keuzes. Leven met onzekerheid is de nieuwe norm.

In de gesprekken staat de vraag centraal: hoe gaat een bestuurder met deze uitdagingen om?
We spreken met Dr. Julliëtte van Eerd sinds 2015 lid raad van bestuur Mondriaan Limburg.

Besturen vanuit de inhoud

Van Eerd kent als bestuurder zowel de wereld van ziekenhuizen als geestelijke gezondheidszorg. Medisch specialisten in ziekenhuizen pakken in haar ogen vaker zelf de regie om zich te profileren als expert. ‘Ze hebben een bepaalde doortastendheid die professionals in de GGZ soms missen. Hoe dat komt? Misschien omdat in de psychiatrie en psychologie veel tot stand komt via inhoudelijke communicatie en minder door positie? Zijn we te consensusgericht? 

Onze professionals krijgen de ruimte om zich te laten zien op inhoud. Maar dan zie ik dat mensen met grote deskundigheid zich laten belemmeren door regelgeving, of ik hoor dat iets niet kan omdat de overheid of zorgverzekeraars vinden dat iets niet kan. Ik zeg dan: maar wat vinden jullie? Wat is de meerwaarde van jullie werk? Jullie hebben tenslotte de expertise in huis, laat dat zien, ga ermee naar buiten. Niet alleen onze patiënten, ook onze professionals moeten uitgaan van eigen kracht. Daar is soms wat lef en ondernemerschap voor nodig, maar die kant moeten we wel op.’

Olietanker
De wereld van de GGZ verandert in hoog tempo: decentralisatie van zorg naar gemeenten, beddenkrimp in de specialistische zorg, eenmanspraktijken die ambulante zorg aanbieden, ZBC’s. Van Eerd: ‘De tijd van nu vraagt om flexibel meebewegen, om snel schakelen. Wij zijn als specialistische GGZ-instelling toch vaak een olietanker, die moeilijk 2 graden van zijn koers af te brengen is. Dat kan niet meer in onze tijd.’

Mondriaan neemt in Zuid-Limburg een unieke plaats in. In een landschap met veel eenmansaanbieders, ZBC’s en een patiëntenpopulatie met een hogere zorgvraagzwaarte dan landelijk gebruikelijk is, munt Mondriaan vooral uit in zorg en expertise voor patiënten met hoogcomplexe psychiatrische aandoeningen. ‘We hebben op het gebied van geestelijke gezondheidszorg bij wijze van spreken alle ingrediënten om een Michelin-menu te koken. We hebben een High en Intensive Care (HIC), crisisdienst, ambulante teams, teams voor intensieve zorg thuis (IHT), noem maar op. Onze mensen behandelen meer dan 10.000 patiënten per jaar, een brede doelgroep, van kinder- en jeugdzorg tot ouderen. Geen enkele instelling in Zuid-Limburg biedt dit brede scala aan GGZ-zorg en heeft hiervoor de expertise zoals wij die hebben. Daarom werken wij, samen met andere partijen, aan een geestelijk gezonde regio.’ 

Specialistenbeleid
De professionals in Mondriaan hebben veel kansen om zich te ontwikkelen, maar hebben wel te maken met een complexe patiëntengroep. ‘Ik gun onze professionals ook wel eens een patiënt met minder zware problematiek, maar juist deze complexe zorg is ons paradepaardje. Hier staan we voor, zo kent de omgeving ons, hier onderscheiden we ons in. Dat willen we uitbouwen en dat vraagt wat van onze organisatie en onze medewerkers.’
Medewerkers die kiezen voor Mondriaan, kiezen ook voor complexe zorg. Daar krijgen ze ook wat voor terug, bijvoorbeeld mogelijkheden voor opleiding en onderzoek.
‘Ik geloof erg in ons specialistenbeleid wat we nu samen met de vakgroepen ontwikkelen, dit maakt ons aantrekkelijk als werkgever. Zo formeren we een beleidsgremium waarin we specialisten uitnodigen om mee te praten over strategische besluiten. We bieden daarin ook arbeidsvoorwaarden op maat. Iemand kan bijvoorbeeld een periode even geen crisisdiensten doen, bijvoorbeeld omdat de kinderen nog klein zijn. Of we kunnen een opleiding aanbieden. Ook willen we arbeidsspecifieke beloning opzetten. Dan belonen we bijvoorbeeld medewerkers extra als ze lange tijd in dienst zijn of als zij extra crisisdiensten draaien. Daarnaast is er de mogelijkheid om complexe casuïstiek te bespreken in het Ethisch Beraad. Daarmee zijn we weer terug bij de inhoud. Naar buiten toe moet duidelijk zijn wat Mondriaan biedt, maar ook wat Mondriaan vraagt en moeten we constructief samenwerken met andere zorg- en hulpverlenende partijen.’

Twee bewegingen
Van Eerd ziet in Limburg op het gebied van GGZ-zorg twee bewegingen voor zich. Ten eerste een beweging naar voren, richting preventie, vroegdiagnostiek en partijen die steeds meer samenwerken en de zorg rondom de patiënt in de wijk organiseren. Mondriaan zet hier actief op in door de beweging van de Nieuwe GGz. Maar ze ziet ook dat juist in Limburg de specialistische hoogcomplexe GGZ-zorg een belangrijke factor zal blijven, met onder andere een crisisdienst en kortdurende intensieve psychiatrische behandelingen. ‘Landelijk krimpt de beddencapaciteit nog steeds, in Limburg geloof ik daar niet in. We hebben 40 procent van onze bedden afgebouwd, ik vraag me soms zelfs af of we niet te veel zijn gekrompen, we ervaren een enorme druk op de bedden, het is nu op het randje. Dat zie je ook aan het aantal crisissen en IBS opnames. Gelukkig erkennen zorgverzekeraars en gemeenten dat de gemiddelde zorgvraagzwaarte in Limburg hoger is dan landelijk.’ 

Wijzer mens
Van Eerd, van oorsprong biomoleculair wetenschapper, wil continu bijleren en gaandeweg een wijzer mens worden. Enkele jaren geleden stond ze op een kruispunt. Ze kreeg een opleidingsplaats aangeboden als klinisch chemicus, wie weet had dat de weg geplaveid voor een hoogleraarschap. Op dit keuzemoment week ze toch af van de inhoudelijke lijn en koos ze voor een carrière in het management. ‘Ik ben iemand die energie haalt uit het gezamenlijke presteren. Ik vraag me onderweg voortdurend af of ik nog op de goede weg ben, waar ik de meeste energie uithaal. Na diverse functies in het Radboud en de Sint Maartenskliniek vroeg ik me af of ik weer zou kiezen voor een ziekenhuis. Het werd GGZ Breburg, de geestelijke gezondheidszorg dus. Ik zocht naar een doelgroep die me aanspreekt, deze kwetsbare mensen liggen me na aan het hart. Ook hier geldt: de inhoud is leidend en bepaalt mijn keuzes, de randvoorwaarden creëer je zelf.’

Dit interview is op verzoek van VDH Executive uitgewerkt door Ben Tekstschrijver, tekstschrijver gespecialiseerd in de zorg. 

reacties